สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาปวเรศวริยาลงกรณ์(พระเจ้าวรวงศ์เธอพระองค์เจ้าฤกษ์) วัดบวรนิเวศวิหาร ราชวรวิหาร ภูมิลำเนาเดิมของพระองค์ท่าน ท่านเป็นพระราชโอรสในสมเด็จพระบวรราชเจ้ากรมพระราชวังบวรมหาเสนานุรักษ์  กับ  เจ้าจอมมารดาน้อยเล็ก ประสูติเมื่อวันพฤหัสบดีขึ้น 6 ค่ำเดือน 10 ปีมะเส็งเอกศก  จ.ศ. 1171 ตรงกับวันที่ 14 กันยายน พศ 2352 ในรัชกาลที่ 2 ได้รับการสถาปนาเป็นสมเด็จพระสังฆราชเมื่อวันศุกร์แรม 12 ค่ำเดือน 12 ปีกุน ตรีศก จ.ศ. 125 3 ตรงกับวันที่ 27 พฤศจิกายน พ.ศ. 2434 ในรัชกาลที่ 5 สิ้นพระชนม์เมื่อวันพฤหัสบดีขึ้น 8 ค่ำ เดือน 11 ปีมะโรงจัตวาศก จ.ศ.1254 ตรงกับวันที่ 28 กันยายน พ.ศ.2435ในรัชกาลที่ 5    พระชนมายุ 83 พรรษา ทรงดำรงตำแหน่งสมเด็จพระสังฆราชเป็นเวลา 10 เดือนเศษ เหตุการณ์สำคัญในสมัยที่พระองค์ ทรงดำรงตำแหน่ง เป็นสมเด็จพระสังฆราช โดยได้เป็นพระราชอุปัธยานจารย์ในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 5 เมื่อครั้งทรงผนวชเป็นสามเณรและทรงผนวชเป็นพระภิกษุเป็นปราชญ์ทางภาษาบาลีที่สำคัญพระองค์ในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ เป็นผู้ออกแบบองค์พระปฐมเจดีย์ จากเจดีย์ขนาดย่อมให้เป็นพระมหาเจดีย์ดังที่ปรากฏในปัจจุบัน เป็นนักอ่านศิลาจารึก รุ่นแรกของไทย ทรงอ่านจารึกหลักที่ 4( อักษรขอม)ได้เป็นพระองค์แรก ทรงให้กำเนิดพระกริ่งขึ้นเป็นครั้งแรกในประเทศไทย  เรียกว่าพระกริ่งปวเรศ. จากหนังสือ ฉลองพระชันษา 96 ปี สมเด็จพระญาณสังวรสมเด็จพระสังฆราชสกลมหาสังฆปริณายก 3 ตุลาคม 2552