เมื่อวันที่ 11 ต.ค. 2568 ผู้สื่อข่าวรายงานว่า บรรยากาศหลังถึงวันขีดเส้นตาย ในการผลักดันชาวกัมพูชาที่ลุกล้ำแผ่นดินไทย ให้กลับออกไปจากพื้นที่ เมื่อวันที่ 10 ต.ค. (วานนี้) ส่งผลทำให้ชาวบ้านในพื้นที่ตามแนวชายแดนไทย-กัมพูชา เกิดความความหวาดระแวง กังวลต่อสถานการณ์เป็นอย่างมาก เพราะว่าจะเกิดเหตุรุนแรงขึ้นอีกครั้ง บางคนก็เริ่มเก็บข้าวของอพยพไปแล้วส่วนหนึ่ง เพื่อความปลอดภัย แต่ก็ยังมีพี่น้องประชาชนอีกส่วนมากที่ยังคงใช้ชีวิตดังเดิม จนกว่าจะมีเสียงปืนดังเช่นเดียวกันกับ นางเพชรมณี ทบลาด อายุ 56 ปี อยู่ที่บ้านเลขที่ 249 หมู่ 13 บ้านภูมิซรอล ต.เสาธงชัย ชายแดนไทยกัมพู-กัมพูชา อ.กันทรลักษ์ จ.ศรีสะเกษ กล่าวว่า ตนเชื่อว่าสถานการณ์ความตึงเครียดที่ จ.สระแก้ว จะไม่ส่งผลในพื้นที่ เพราะระยะทางมันห่างกันเยอะ แต่ถ้ารบกันจริง ได้ยินเสียงปืนใหญ่ดังขึ้นเมื่อไหร่ เราก็ไปอย่างเดียว ตอนนี้ก็อยู่นิ่งๆ เหตุการณ์ยังปกติ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ถ้าถามว่ากลัวไหม บอกเลยว่าชีวิตตนผ่านมาเยอะแล้ว ตั้งแต่เล็กจนโต ผ่านสงครามมาแล้วหลายครั้ง ตั้งแต่ปี 2518-2519 สมัยคอมมิวนิสต์ ยิงจรวด RPG ถล่มหมู่บ้านตน จนสะเก็ดระเบิดทำให้แม่และน้องสาวตนเสียชีวิต กลางสนามรบ ที่หมู่บ้านแห่งนี้ ซึ่งตอนนั้นตนอายุประมาณ 7-8 ขวบ ต่อมาปี 2522 ก็มีเขมรแดงบุกอีก และเมื่อปี 2554 ก็เกิดสงครามชายแดนเขาพระวิหาร จนกระทั่งล่าสุดในปี 2568 นี้ ก็ยังต้องมาเจอสงคราม และบ้านตนก็ถูกกระสุนปืนเขมรยิงใส่จนได้รับความเสียหายอีกครั้ง

ส่วนขณะนี้ถ้าถามว่าจะมีการปะทะกันเกิดขึ้นไหม ตนก็ไม่แน่ใจ อยู่ที่ว่าผู้นำทั้งสองประเทศจะพูดคุยเจรจากันอย่างไร แต่ถ้าหลีกเลี่ยงได้ ก็ไม่ต้องให้มีสงคราม อยากให้อยู่อย่างสงบสุข เพราะว่าเวลาเกิดสงครามขึ้นมาแต่ละครั้ง มันเกิดความเสียหายมาก ชาวบ้านเดือดร้อน เศรษฐกิจพัง คนที่ลำบากกว่าเราก็มี ดังนั้นถ้าหลีกเลี่ยงได้ก็คือ ไม่ต้องมีสงคราม มันจะดีที่สุด มันไม่มีใครได้ดี มีแต่ความสูญเสีย มีแต่เลือดที่มันต้องนองแผ่นดินทั้งสองฝ่าย พ่อแม่ พี่น้อง ต้องไปคนละทิศละทางและอยากฝากถึง ฮุนเซน คือ ถ้าหลีกเลี่ยงสงครามได้ ก็อยากให้หลีกเลี่ยง ส่วนไหนที่พอจะห่างสงครามได้ ก็ควรต้องห่าง เพราะมันยืดเยื้อมานานกว่า 50 ปี แล้ว สงครามระหว่างเขมรกับไทย ไม่จบสิ้นเสียที ตอนนี้ต่างคนก็ต่างอายุมากกันแล้ว ควรที่จะปลง และยุติสงครามกันได้แล้ว

อย่างไรก็ตามก็อยากฝากถึงรัฐบาลไทย ให้มีการเจรจากันให้ได้ ขออย่าให้มีสงคราม เพราะคนที่เดือดร้อนก็คือคนชายแดน เขาลำบากมากที่สุด ส่วนการอพยพตอนนี้ บางคนที่ไม่มั่นใจในสถานการณ์ก็มีการอพยพออกไปบ้างแล้ว และบางคนก็อยู่ที่บ้านรอฟังสถานการณ์ แต่ถ้าเจรจากันไม่ได้ ไม่ลงตัว เมื่อเกิดการปะทะกัน ชาวบ้านก็ต้องอพยพหนีอย่างเดียว แต่ถ้าถามว่ากลัวไหมตอนนี้ บอกเลยว่าไม่กลัวเลย เพราะชีวิตตนผ่านสงครามมาเยอะแล้ว เยอะจนเริ่มชิน.